امشب زنی شراب می خواهد.... شراب مرگ

پروانه شدم ،  گرد تو  شمع  چرخیدم

  سوخت جان و تنم ، از ته دل خندیدم

 

                                         شعله  عشقت ، سراپای  مرا

                                         بر گرفت، سوزاند هم جان مرا    

 

  شعله نیست ، آن نور ، شوق بندگی ست

  نالـه  نیـسـت ، آن  صـور ،  از  آزادگی ست  

 

                                          عقل و دیده ، فکر و دل ، در بند توست

                                          ذره  ذره ، تـار و  پـودم ، عـبـد  تـوست

 

  آتـشـی  زن  ،  مـر  ز  غـیـر   آزاد   کـن

  بند های خودپرستی ، از دل من باز کن

 

                                          حرص و کبر و آز و نخوت ، بند ماست

                                          چون رها گردیم ، جهان افرند ماست

من پر از بارانم

و دلم هم تشنه

چه کسی می داند ؟

چشم من هست چشمه

چه کسی می خواهد ؟

پر شود از چشمم

ببرد باران را

نشود هم تشنه!

 

من تمــام هستی ام را دامنی میكنم تا تو ســرت را بر آن بنهی.

 

تمــام روحــم را آغــوشی میكنم تا تو در آن از هـــراس بیاسایی.

 

تمــام نیرویی را كه در دوست داشتن دارم، دستی میكنم

 

تا چهـــره و گیسـویت را نــوازش كند.

 

 

تمــام بودن خود را زانــویی میكنم تا بر آن به خــواب روی.

 

خود را، تمــام خود را به تو می سپـــارم

 

تا هر چه بخــواهی از آن بیاشامی،

 

از آن برگیری هر چه بخــواهی از آن بسازی،

 

هرگـــونه بخواهی باشم.

از این لحظه مـــرا داشته باش

باران باشد...

تو باشی...

یک خیابان ِ بی انتها باشد...

به دنیا میگویم.............خداحافظ!!  

   گروس عبدالملکیان

 

به دنبال گمشده ای هستم...

همه ی وجودم را به تاراج برد...

اگر او را دیدید، نشانیهای مرا بدهید تا خودش را به من برساند.

به دنبال آرامشم میگردم.

شما اورا ندیدید؟؟؟!

حسنا

گفتند: به دنبال عشق نرو.

خود به جانبت خواهد آمد!

سرت رابالا بگیر.

چشمانت را ببینم.

انگار خودت هستی!

آری...

آری...

آری...

بیا در آغوشم که دیریست در انتظار آمدنت، چشمانم به در خشک شد.

هرگز،هرگز،هرگز ...

دیگر مرا تنها مگذار.

قول بده.

حسنا

اگر دروغ رنگ داشت

 

 

هر روز شاید

ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست

 

 

و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود

 

 

اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت

 

 

عاشقان سکوت شب را ویران می کردند

 

 

اگر به راستی خواستن توانستن بود

محال نبود وصال!

 

 

و عاشقان که همیشه خواهانند

 

 

همیشه می توانستند تنها نباشند

 

 

اگر گناه وزن داشت

 

 

هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد

تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی...

 

 

و من شاید کمر شکسته ترین بودم

اگر غرور نبود

 

 

چشم هایمان به جای لب هایمان سخن نمی گفتند

و ما کلام محبت را در میان نگاه های گهگاهمان

 

 

جستجو نمی کردیم

 

 

اگر دیوار نبود نزدیک تر بودیم

با اولین خمیازه به خواب می رفتیم

 

 

و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمی کردیم

 

 

اگر خواب حقیقت داشت

همیشه خواب بودیم

 

 

هیچ رنجی بدون گنج نبود...

ولی گنج ها شاید

 

 

بدون رنج بودند

 

 

اگر همه ثروت داشتند

دل ها سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند

 

 

و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دید

تا دیگران از سر جوانمردی

 

 

بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند

 

 

اما بی گمان صفا و سادگی می مرد...

 

 

اگر همه ثروت داشتند

اگر مرگ نبود

 

 

همه کافر بودند

و زندگی بی ارزش ترین کالا یود

 

 

ترس نبود، زیبایی نبود و خوبی هم شاید

 

 

اگر عشق نبود

به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟

 

 

کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

 

 

آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم...

اگر عشق نبود

 

 

اگر کینه نبود

 

 

قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند

 

 

اگر خداوند

 

 

یک روز آرزوی انسان را برآورده می کرد

 

 

من بی گمان

 

 

دوباره دیدن تو را آرزو می کردم و تو نیز

 

 

هرگز ندیدن مرا

 

 

آن گاه نمی دانم

به راستی خداوند کدام یک را می پذیرفت

کسی میداند چگونه میشود گره های کور دو دست را از هم گشود؟!!!

کسی میداند...

کسی....

حسنا

امشب میخواهم بدمستی کنم.

پیک نبودنت را سر میکشم.

مستی اش تلخ است.

نوش وجودم!

01:00-09/05/26